Stany krwi w RCKiK Poznań rckikol.pl. Krew dla Ukrainy - kto może oddać krew. Jakie są przeciwskazania. Jednorazowo od dawcy pobiera się 450 mililitrów krwi. Może być ona oddana przez Gdzie można oddać ryby ? 2011-06-26 19:12:48; czy małe odchowane myszoskoczki można oddać do sklepu zoologicznego w moim mieście ? 2011-03-07 12:20:37; Czym z roślin można karmić myszoskoczki? 2012-07-04 17:59:32; Czy myszoskoczki można trzymać razem? 2012-08-31 19:24:36; Gdzie można oddać królika? 2011-12-21 19:58:06 Do najczęściej wybieranych należą: Siano tymotkowe – ma delikatny, słodkawy smak i jest odpowiednie dla wszystkich królików, a szczególnie dla tych, które nie przepadają za sianem, oraz królików z problemami z wydalaniem wapnia. Siano łąkowe – jest uniwersalnym wyborem, akceptowanym przez większość królików. Kiedy można oddać szczeniaczka ? 2013-05-04 10:29:00; Ile trzeba oddać krwi by zostać honorowym dawcą krwi? 2013-05-06 20:44:30; Gdzie można oddać królika? 2011-12-21 19:58:06; Ile można oddać jednorazowo krwi? 2013-03-21 23:46:42; Gdzie można oddać rybę ? 2011-03-11 19:18:26; Ile zębów "jednorazowo" można naprawić u prywatnego . Na czym polega rabbit hopping? Jakie rasy królików mogą go uprawiać? Jak możesz nauczyć rabbit hoppingu swojego pupila? Na co zwrócić uwagę, by wszystkim uprawianie tego sportu przynosiło wyłącznie radość? Dowiedz się! Spis treści Czym jest rabbit hopping?Skąd wzięła się ta dyscyplina?Jakie dyscypliny można oglądać na zawodach rabbit hoppingu?Jakie rasy królików mogą uprawiać rabbit hopping?Czy ja też mogę uprawiać ze swoim królikiem rabbit hopping?Trening rabbit hoppingu: Jak nauczyć tego królika?Jak często powinny odbywać się treningi?Czy rabbit hopping jest znęcaniem się nad zwierzętami? Czym jest rabbit hopping? Rabbit hopping, znany także pod nazwą rabbit agility, to sport dla królików, który polega na przeskakiwaniu przez króliki przeszkód na torze. Przeszkody dla królików wyglądem przypominają te, które na parkurze pokonują konie – są jednak oczywiście stosunkowo mniejsze. By pokonać tor i przeszkody, króliki prowadzone są przy poszczególnych dyscyplinach na szelkach i dwumetrowej smyczy przez swoich trenerów. W niektórych konkurencjach z kolei króliki skaczą wolno. Rabbit hopping uprawiany jest w niektórych krajach na zawodach sportowych dla królików, podzielonych na klasy i stopnie trudności. Skąd wzięła się ta dyscyplina? Rabbit hopping pochodzi ze Szwecji, gdzie wymyślony został już w latach 70’ XX wieku. Szybko stał się tam popularny wśród opiekunów i hodowców królików. Jako sport turniejowy przyjął się również w Stanach Zjednoczonych, Niemczech, Danii i w Szwecji. W Polsce znany jest przede wszystkim jako rabbit agility. Jakie dyscypliny można oglądać na zawodach rabbit hoppingu? Dyscypliny i podział na klasy różni się między państwami. U naszych zachodnich sąsiadów na przykład dyscypliny dzielą się na klasy: od „łatwej” po „elite”, a przeszkody mierzą od 25 do 50 cm wysokości i od 25 do 70 cm głębokości. Popularne dyscypliny turniejowe rabbit hopping to: Prosty tor: przeszkody ustawione są w jednym rzędzie po linii prostej, a zwierzęta prowadzone są na szelkach i smyczy Skakanie wolno: na otwartym parkurze króliki skaczą bez smczy Pokonywanie przeszkód na czas: ilość pokonanych przez królika przeszkód mierzona jest w czasie Rzadziej i pod określonymi warunkami: skok w wzwyż lub w dal (do metra wysokości i w dal do 2,5 m) W większości dyscyplin wygrywa ten królik, który z największą szybkością i najmniejszą ilością błędów pokona cały parkur. Błędem jest na przykład potrącenie przeszkody lub konieczność naprowadzania królika na przeszkodę przez trenera. Atmosfera na turniejach rabbit hoppingu nie przypomina atmosfery towarzyszącej innym zawodom sportowym, na przykład wyścigom koni. Rabbit hopping jest wciąż sportem bardzo niszowym, w którym nie chodzi o zwycięstwo, a o zabawę i radość ze wspólnie spędzanego z pupilem czasu. Za kulisami zawodów zawiązują się również liczne przyjaźnie między miłośnikami i opiekunami królików. Jakie rasy królików mogą uprawiać rabbit hopping? Wszelkie rasy domowe, nawet miniaturowe mogą uprawiać rabbit hopping. Z reguły te mniejsze właśnie, bardziej rozbrykane króliki skaczą w zawodach chętniej i osiągają lepsze wyniki, dlatego generalnie można powiedzieć, że lepiej nadają się do tego sportu króliki o nieco lżejszej budowie ciała. Niemniej w króliczym agility rasa królika i jego wiek grają podrzędne role. Decydujący jest przede wszystkim charakter zwierzaka. Być może Twój pupil akurat nie będzie chciał brać udział w treningach, ponieważ jest na przykład zbyt strachliwy. Zwierzę powinno być ciekawe i otwarte na trening, a Ty musisz obserwować, czy ma warunki odpowiednie do uprawiania sportu i nie możesz go pod żadnym pozorem forsować. Ważne, żebyście oboje cieszyli się spędzonym na ruchu czasem. Czy ja też mogę uprawiać ze swoim królikiem rabbit hopping? Zasadniczo każdy – mały i duży – może uprawiać z królikiem odpowiednie dla tego zwierzaka sporty. Jednak zaleca się, by dzieci trenowały z pupilem zawsze pod okiem osoby dorosłej. Agility dla królika w rękach dziecka może szybko stać się dla zwierzęcia męczarnią. Dorośli powinni nauczyć dzieci, jak obchodzić się ze zwierzętami, by nie robić im krzywdy. Zaleca się, by agility ze zwierzętami trenowały dzieci powyżej 8 roku życia. Trening rabbit hoppingu: Jak nauczyć tego królika? Masz ochotę wypróbować rabbit hopping ze swoim długouchym pupilem? Najlepiej zacząć, gdy zwierzak jest młody, ciekawski i chętny, by poznawać i uczyć się nowych rzeczy. Treningi zacznij bez użycia szelek i smyczy. Krok 1: Przygotuj w kojcu lub klatce mały parkur z przeszkodami. Na początek możesz wykorzystać zwykłe kijki lub deski. Później możesz kupić specjalne akcesoria do agility dla królika. Najpierw jednak obserwuj, czy Twój królik w ogóle ma ochotę na skoki przez przeszkody czy inne manewry tego typu. Krok 2: Jeśli królik chętnie skacze bez namawiania, spróbuj zachęcić go do skoku przez przeszkodę, pokazując nad nią przysmak. Pochwal zwierzątko i pogłaszcz, kiedy dla przysmaku pokona przeszkodę. Z czasem zobaczysz, jak będzie przeskakiwało na samą komendę „hop” lub cmoknięcie. Musisz te elementy wprowadzić w momencie pokazywania przysmaku. Krok 3: Trenujcie regularnie, ale nie zbyt często. Króliki mogą szybko stracić chęć do kicania, jeśli poczują się zbyt intensywnie angażowane w ruch. Pod żadnym pozorem nie trenuj z królikiem codziennie. Trening raz w tygodniu zdecydowanie wystarczy. Jeśli zaobserwujesz, że po tygodniu przerwy królik dalej nie ma ochoty na pokonywanie przeszkód, przesuń trening na inny dzień. Nic na siłę! Podnoś poprzeczkę – w przenośni i dosłownie – powoli, krok po kroku. Dbaj o to, by królik nie zrobił sobie krzywdy podczas pokonywania toru. Krok 4: Powoli przyzwyczajaj królika do szelek i smyczy. Nie próbuj tego za wcześnie, bo królik się zrazi. Królik powinien mieć własne, dostosowane do jego potrzeb szelki. Przyzwyczajaj go do nich, wkładając mu je i pozwalając swobodnie się w nich poruszać. Tak kilka, kilkanaście razy – na coraz dłuższy czas. Kiedy Twój królik poczuje się dobrze w swoich szelkach (przestanie na nie zwracać uwagę i będzie zachowywać się zupełnie normalnie), spróbuj przypiąć do szelek smycz. Delikatnie i z empatią spróbuj pociągnąć królika na smyczy. Z czasem zacznie chodzić w pożądanym kierunku jedynie nawigowany za pomocą smyczy. Krok 5: Kiedy królik przyzwyczaił się już do skakania w szelkach i na smyczy i masz wrażenie, że dobrze się przy tym bawi, możesz rozbudować tor i przyprowadzać tam królika. Kto wie, może w Polsce niedługo również zaczną odbywać się turnieje rabbit hoppingu? Jak często powinny odbywać się treningi? Króliki szybko tracą zainteresowanie skakaniem, jeśli są zmuszane do zbyt dużego wysiłku. Raz w tygodniu, maksymalnie 10 minut i przerwa, dwa lub trzy razy – tyle w zupełności wystarczy. Zwróć uwagę na rodzaj podłoża – miękka trawa czy dywan ochronią stawy pupila. Czy rabbit hopping jest znęcaniem się nad zwierzętami? Jak wiele innych sportów dla zwierząt, rabbit hopping zalała fala krytyki. Wpisując rabbit hopping w wyszukiwarkę, z pewnością natkniesz się na niejeden wpis zawierający słowo „znęcanie”. Krytycy twierdzą, że skakanie przez przeszkody, do tego w szelkach i na smyczy, jest dla królików nienaturalne. W dodatku królik z natury jest zwierzęciem raczej płochliwym, dlatego zawody przysparzają mu mnóstwo stresu. Poza tym może się zdarzyć, że kiedy opiekunowi włączy się duch rywalizacji, zapomni o komforcie zwierzęcia. Są jednak również poplecznicy tej dyscypliny sportowej, którzy twierdzą, że w odpowiedni sposób zaspokaja ona przecież naturalną potrzebę ruchu u królika, do tego przeciwdziała nudzie i ospałości u nieangażowanych zwierzaków domowych. Podkreślają oni jednocześnie, że królik musi wykazywać chęć do uprawiania sportu i nigdy nie być do treningów zmuszany. Jeśli chcesz zacząć treningi, upewnij się, że królikowi sprawiają one przyjemność. Nigdy nie zmuszaj pupila do skakania przez przeszkody. Możesz go zachęcić smakołykiem, ale sam musi chcieć. Robiąc cokolwiek wbrew pupilowi, szkodzisz nie tylko jemu, ale też waszej wzajemnej relacji. Jeśli królik traci zainteresowanie treningami, odpuszczaj mu. Jeśli po dłuższej przerwie dalej nie będzie chciał pokonywać przeszkód – to nie dla niego. Nie ćwiczcie na zewnątrz w trakcie upałów! Tylko z ogromną ilością empatii, zrozumienia dla królika i szczególną troską o jego bezpieczeństwo, treningi rabbit hoppingu będą sprawiać radość zarówno jemu, jak i Tobie! Królik domowy (Oryctolagus cuniculus f. domesticus)Pochodzenie: To udomowiona forma królika europejskiego (Oryctolagus cuniculus), pochodzącego z południowo-zachodniej Europy (Półwysep Iberyjski) oraz północno-zachodniej życia: Króliki mogą żyć nawet do 12 lat, jednak przeciętna długość życia w niewoli to ok 7-8 Podstawę stanowi prawidłowe chwytanie i obchodzenie się ze zwierzęciem. Nie zaleca się chwytania królików za skórę na karku ani za uszy. Przy podnoszeniu zawsze asekurujemy tylne kończyny i przyciskamy zwierzę do swojego ciała, co chroni przed wyrwaniem się i upadkiem. Króliki mają bardzo delikatny kręgosłup,a do tego mogą być płochliwe co należy mieć na uwadze przy wszelkich próbach manipulacji. Sierść: Króliki zwłaszcza długowłose należy wyczesywać specjalnie do tego przeznaczonymi szczotkami np. furminator dla królików. Jest to istotne szczególnie w okresie linienia, ponieważ króliki mogą się wylizywać i zjadać własną sierść, a to z kolei predysponuje do tworzenia się trichobezoarów w przewodzie pokarmowym co grozi niedrożnością przewodu pokarmowego (tzw. zatkanie). W okresie tym zaleca się również podawanie gotowanego siemienia lnianego lub specjalnego syropu odkłaczającego, co ułatwi wydalanie połkniętych włosów. Niektórzy właściciele decydują się na strzyżenie sierści swojego pupila, co można wykonać u niektórych lekarzy weterynarii lub w salonach groomerskich zajmujących się również małymi ssakami. Obcinanie pazurków: dobrze jest zaopatrzyć się w specjalnie obcinaczki do pazurków dla małych ssaków. Należy regularnie skracać pazurki, aby zapobiegać wykrzywianiu się palców, nadmiernemu przerostowi rdzenia lub złamaniu pazurów, co może być bolesne dla królika. Zawsze przycinamy je powyżej rdzenia w którym biegną naczynia krwionośne. W przypadku ciemnych pazurków, gdy nie widać dobrze rdzenia, należy to robić bardzo ostrożnie i mieć pod ręką nadmanganian potasu lub vagothyl, który umożliwi zatamowanie ewentualnego krwawienia. Gdy nie dajemy sobie rady z samodzielnym obcinaniem pazurków możemy w tym celu udać się do lekarza weterynarii. Czyszczenie uszu: co do zasady króliki same powinny dbać o higienę uszu, ale u niektórych ras może to być utrudnione np. u zwisłouchych – baranki. W celu dokładnego wyczyszczenia uszu, można delikatnie zwilżyć patyczek higieniczny wodą i czyścić małżowiny, gdy widzimy zbierający się brud. Pamiętajmy, aby nigdy nie wsadzać patyczka zbyt głęboko. Inne: Dobrze jest przeprowadzać inspekcję okolic odbytu czy nie zbiera się tam kał i nie tworzą się kołtuny. Króliki to koprofagi, co oznacza, że zjadają miękką frakcję kału, w którym zawarte są pożyteczne bakterie i substancje odżywcze (robią to zazwyczaj w nocy). W przypadku chorób lub otyłości kał ten nie jest zjadany i może zalegać w okolicach odbytu lub brudzić klatkę. Procesu tego nie należy mylić z innymi chorobami przebiegającymi np. z biegunką. Należy również zwracać uwagę na spodnią część łap. Króliki powinny przebywać na odpowiednio miękkim podłożu oraz wykazywać dzienną aktywność ruchową, co zmniejsza ryzyko tworzenia się schorzenia takiego jak pododermatitis. Oglądanie tych okolic pozwoli szybko wychwycić zaczerwienienia, wyłysienia i inne zmiany patologiczne. W przypadku niewielkiego zaczerwienienia- w domowych warunkach można stosować maść nagietkową lub miód manuka. W przypadku bardziej zaawansowanych zmian należy się udać na wizytę do lekarza weterynarii specjalizującego się w zwierzętach 1. Siano – stanowi podstawę diety królika. Jest bogate we włókno surowe, które reguluje pracę przewodu pokarmowego, umożliwia rozwój naturalnej flory bakteryjnej oraz prawidłowe ścieranie zębów (zęby królika rosną przez całe życie, dlatego potrzebują pokarmu który umożliwi ścieranie i zmniejszy ryzyko chorób stomatologicznych). Najlepiej wybierać siano zróżnicowane składające się z różnych gatunków traw np. tymotkowe i/lub z dodatkiem ziół. Dla niejadków można wybrać świeże i aromatyczne siano z pierwszego sianokosu lub takie, które posiada krótsze źdźbła traw. Przed podaniem zawsze sprawdzamy czy siano nie jest zatęchłe, czy ma prawidłową barwę. Należy zwrócić uwagę na obecność pleśni, która wytwarza niebezpieczne mykotoksyny, które mogą prowadzić do zatrucia. Ważne jest sprawdzone źródło pochodzenie siana, które podajemy zwierzętom. Siano powinno być zawsze zielone, świeże, składać się z długich i twardych źdźbeł. 2. Świeża zielonka to różne gatunki polnych traw i ziół. Należy unikać zrywania roślin w pobliżu jezdni lub w miejscach gdzie załatwiają się inne zwierzęta. Niesie to za sobą ryzyko zanieczyszczeń i ewentualnego zakażenia chorobami pasożytniczymi bądź zatruć. Zimą można zaopatrywać się w zielonkę w sklepach, gdzie znajdziemy min: bazylię, nać pietruszki, cykorię, koperek itd. 3. Suche pędy, korzenie, kora, gałązki to dobre uzupełnienie diety, przysmak dla zwierzęcia, a dodatkowo w pewnym stopniu sprzyjają ścieraniu się zębów. 4. Zioła suszone. W przypadku podawania suszonych ziół ważne jest urozmaicenie oraz stosowanie jak największej ilości różnych gatunków ziół. Z tego względu można wykorzystywać gotowe mieszanki odpowiednio zbilansowane dla królika, zawierające różne gatunki ziół i nie tylko. Można również podawać rotacyjnie pojedyncze gatunki ziół. Niektóre zioła można podawać codziennie, inne rzadziej. Korzystając z ich właściwości możemy wspomagać pupila w przebiegu różnych jednostek chorobowych. 5. Warzywa: można podawać kilka rodzajów warzyw. Nie należy jednak przesadzać z ich ilością w diecie. Zawsze obserwujemy jak zwierzę reaguje na wprowadzenie nowego składnika diety. Czy go wzdyma, czy są epizody biegunek lub inne niepokojące objawy? Uwaga! Nie podajemy sałaty. Sałata w swoim składzie ma zły stosunek wapnia do fosforu oraz może zwiększyć ryzyko zatrucia metalami ciężkimi, które może wchłaniać z wodą. 6. Granulat: w przypadku prawidłowej diety, czyli takiej która spełnia opisane powyżej warunki oraz w przypadku braku przeciwwskazań medycznych granulat nie musi być stosowany w diecie. Podajemy go w ilości max 1 łyżeczka dziennie. Najlepiej nie podawać go w tym samym czasie co siano i zioła, ponieważ zwierzę chętniej będzie wybierało granulat. Jest on łatwy w obróbce oraz pęczniejąc w żołądku szybko powoduje uczucie sytości. Przesadzanie z ilością granulatu to najczęstsza przyczyna zmniejszenia spożycia siana i ziół przez królika. Przykładowe granulaty: ● Versele Laga Cuni (Junior/ Adult/ Sensitive) Complete ● Beaphar Nature Rabbit (Junior/ Adult) ● Cunipic Alpha Pro Rabbit (Junior/ Adult) ● JR Farm Grainless Complete Adult 7. Nasiona: ostropest – wspomaga nerki i wątrobę, siemię lniane – stosowane przy linieniu, zapobiega zatkaniu przez kule włosowe. 8. Owoce – świeże, suszone czy liofilizowane stanowią dobry przysmak. Nie są niezbędne w diecie, ale raz na jakiś czas warto podać królikowi mały kawałek. Suszone i liofilizowane owoce zawierają większą ilość cukrów niż świeże. 9. Należy również zadbać o stały dostęp do świeżej wody!! Utrzymanie: Dla jednego królika miniaturowego minimalne wymiary klatki to 100 x 50 cm. Dla dwóch królików klatka powinna być stosunkowo większa i wynosić minimum 120 x 60 cm. Dla większego królika hodowlanego najlepszym rozwiązaniem będzie kojec lub zagroda. Oczywiście im większa klatka tym lepiej. Niektórzy decydują się na urządzenie królikowi dużej klatki kennelowej albo stworzenie w domu ogrodzonej przestrzeń lub na tzw. utrzymanie bezklatkowe. Klatka powinna być umieszczona w cichym i spokojnym miejscu, bez przeciągów i hałasu. Dobrze zadbać oto aby znajdowała się na podłodze co zminimalizuje ryzyko wyskoczenia zwierzęcia z klatki i potencjalnego uszkodzenia kręgosłupa. W wyposażeniu klatki musi znaleźć się: paśnik (bezpieczny, uniemożliwiający wejście i zaklinowanie się w nim zwierzęcia), kuweta z pelletem (choć nie gwarantuje to tego, że królik będzie załatwiał się tylko w jednym miejscu). Dodatkowo w wyposażeniu powinny znaleźć się miski na jedzenie, poidełko na wodę, legowisko lub domek, zabawki przeznaczone dla królików. Podłoże powinno być dostatecznie miękkie, unikamy wysypywania peletu w całej klatce – może to sprzyjać tworzeniu się pododermatitis. Jedną z najbardziej podstawowych potrzeb królika jest potrzeba interakcji i komunikacji z innymi królikami. Dobrze więc zadbać o towarzystwo tego samego gatunku. Nie łączymy niewykastrowanych samców, które mogą wykazywać między sobą silne zachowania agresywne oraz łączenia niewykastrowanych samca i samicy. W przypadku królików utrzymywanych w klatce należy zadbać również o codzienną dawkę ruchu i organizowaniu im wybiegów. Miejsce wybiegu powinno być bezpieczne i odpowiednio zabezpieczone. Warto zwrócić uwagę na kable, rośliny i inne przedmioty stanowiące potencjalne niebezpieczeństwo dla królika. Nie wyprowadzamy królików na smyczy, nie są one dostosowane do delikatnej budowy tych zwierząt i predysponują do niebezpiecznych urazów. Króliki mogą przebywać na zewnątrz w kojcach lub w wydzielonej, bezpiecznej przestrzeni ogrodu. Należy jednak robić to w ciepłych miesiącach gdy co najmniej od kilku dni utrzymują się odpowiednio wysokie temperatury. Ziemia powoli się nagrzewa, a wypuszczenie zwierząt na zewnątrz zbyt wcześnie może spowodować ich weterynaryjna: Króliki powinny być szczepione w celu zabezpieczenia przed chorobami zakaźnymi takimi jak: myksomatoza, pomór królików typu I i II. Należy pamiętać, że przed pierwszym szczepieniem dobrze jest zbadać kał pod kątem występowania pasożytów, które mogą obniżać skuteczność szczepienia. Pierwsze szczepienie może być wykonane już w około 7 tygodniu życia (przy wadze powyżej 0,5kg), w zależności od zaleceń lekarza weterynarii. Szczepienie przypominające powtarzamy co roku ( w zależności od stosowanej szczepionki), najlepiej w okresie wiosennym, gdy ryzyko wyżej wymienionych chorób jest największe. Związane jest to z aktywnością komarów, które stanowią wektor tych patogenów. Kał powinien być badany regularnie minimum 2 razy do roku (należy zbierać próbki z 3 kolejnych dni i zanieść je do lekarza weterynarii). U tego gatunku zalecane jest wykonanie zabiegu kastracji, ze względu na zmniejszenie ryzyka wystąpienia chorób nowotworowych narządów rozrodczych, ropomacicza u samic, zmniejszenia temperamentu (zachowania agresywne, seksualne itd) i inne. Zabieg ten można wykonać już 6-7 miesiąc życia czyli w momencie osiągnięcia dojrzałości płciowej. Dobrze, jest nie zwlekać zbytnio z terminem zabiegu aby jeszcze bardziej zmniejszy ryzyko ewentualnego rozwoju w/w chorób Króliki powinny odwiedzać lekarza minimum raz do roku na kontrolne badanie i przegląd stomatologiczny. Króliki zębowe z chorobami stomatologicznymi powinny odwiedzać lekarza relatywnie częściej. Minimum 1 w roku powinno być wykonane przeglądowe badanie krwi. Właściciele królika muszą sobie zdawać sprawę, że zwierzęta te doskonale maskują objawy chorobowe, dlatego należy wyłapywać wszelkie zmiany w zachowaniu. Poza tym istotne jest regularne ważenie swojego pupila, bo spadek wagi to czasami jedyny objaw świadczący o problemie zdrowotnym zwierzęcia. Bardzo niebezpiecznym stanem jest brak przyjmowania pokarmu przez królika oraz brak bobków, co powinno od razu zaalarmować opiekuna. Zwierzęta te powinny mieć przez cały czas wypełniony przewód pokarmowy i przyswajać pokarm. Brak apetytu natychmiast skonsultowany z lekarzem weterynarii specjalizującym się od chorób zwierząt lek. wet. Klaudia Chrząszcz Aby oddać królika należy : 1. zapoznać się z naszymi zasadami 2. zapoznać się z informacją dotyczącą przetwarzania danych osobowych 3. wypełnić poniższy formularz Twoje imię Twoje nazwisko Twój e-mail Twój telefon Miejscowość Województwo zachodnio-pomorskiepomorskiewarmińsko-mazurskiepodlaskiepodkarpackielubuskiewielkopolskiekujawsko-pomorskiemazowieckielubelskieświętokrzyskiełódzkiemałopolskieśląskieopolskiedolnośląskie Imię królika Płeć samiecsamicaparkapłeć nieznana Rasa królik miniaturowykrólik hodowlany Usposobienie królika (jego charakter, zachowanie) Zabieg kastracjasterylizacjabrak zabiegu Data szczepienia: myxomoatoza Data szczepienia: pomór Wiek Waga Stosowana dieta sianogranulatmieszankakolby i dropsywarzywaowocesuszone zioła Ostatnia wizyta u weterynarza Obecny stan zdrowiazdrowychoryw trakcie leczenia Choroby w trakcie leczenia lub wyleczone Akcesoria oddawane z królikiem klatkatransporterzagrodamiseczkipoidłobrak Powód oddania królika Czy królik może pozostać u Ciebie do czasu adopcji: Czy jesteś w stanie dostarczyć królika pod wskazany adres: Informacje dodatkowe Zdjęcie królika Zdjęcie królika Zdjęcie królika Zgadzam się na przetwarzanie moich danych osobowych przez Fundację Przygarnij Królika z siedzibą w Krakowie, os. Oświecenia 44/53 zgodnie z Informacją dotyczącą przetwarzania danych osobowych TAK

gdzie można oddać królika